Można jechać setki kilometrów i nie spotkać człowieka. Tylko lisy, strusie nandu, guanako, flamingi. Słone jeziora, po których wyschniętej powierzchni krążą owce zlizujące te skrzącą się w słońcu sól.

Bardzo trudno podróżuje się po Argentynie autostopem. Odnosi się wrażenie, że ten sposób przemieszczania się jest tutaj nieznany. W Punta Arenas mieszkaliśmy w schronisku Armii Zbawienia. Bardzo tanio, niestety trzeba się było kryć z wódką pisco, którą popijaliśmy na rozgrzewkę. Strasznie tam zimno, pada niemal bez przerwy. Wspaniały cmentarz z grobowcami niegdysiejszych bogaczy: Jugosłowian, Włochów, Anglików, Niemców. Grobowce biegną wzdłuż alejek niczym kamieniczki w mieście. To nekropolis jest swoistą historią miasta. Najwspanialszy grobowiec, rodziny Braun przypomina pałacyk.

Po trzech dniach przeprawiliśmy się promem do Porvenir na Ziemi Ognistej. Teraz piękna Ushuaia, do której jedzie się pośród lasów drogą wykutą w skale łupkowej na niebotycznej wysokości. Daleko w dole piękne jezioro, przed sobą ma się górskie strumienie i kaskady. Niezapomniane widoki. Miasto śliczne, nastawione na turystów. Spotkaliśmy w porcie polski jacht Zjawa.