W ścianach skalnych również zachowały się ruiny ich domostw. I tak jak w każdym tego typu miejscu warto zajrzeć do centrum informacji turystycznej, gdzie w bardzo ciekawy sposób można dowiedzieć się zaskakujących faktów z życia Indian np. jak przetrwać suszę, burze piaskową czy też wielką zimę. Obraz tamtejszych prehistorycznych Indian nijak ma się do bardziej współczesnych plemion dobrze nam znanych z westernów, które kojarzą nam się głównie z wigwamami i bizonami. Okazuje się, że prehistoryczni Indianie stawiali murowane budowle we wnętrzu jaskiń lub w ścianach kanionu już ponad 1000 lat temu, czyli znacznie wcześniej niż nasz król Kazimierz Wielki w Polsce.

Następny dzień zaczęliśmy od chyba najsłynniejszego miasteczka dzikiego zachodu, czyli Tombstone, o którym i w którym niejeden film już nakręcono. Miasto wygląda jak nie z tej epoki, zakurzone ulice, drewniane chodniki. Wydaje się tu stać w nienaruszonym stanie od przeszło stu lat. Przyjemnie jest pochodzić wąskimi uliczkami pośród kowbojskich saloonów z wahadłowymi drzwiczkami, czy też, co chwile mijać dyliżans zaprzężony w konie.

Ciekawym miejscem jest również pobliski cmentarz, gdzie najczęściej spotykane napisy na grobach to „zabity przez Indian”, „powieszony przez pomyłkę”, czy też „zastrzelony przez szeryfa”. Odnosi się wrażenie, że mało kto w tamtych czasach umarł śmiercią naturalną. Miasto było typowo awanturnicze z wieloma saloonami i legalną prostytucją. A zasłynęło głównie dzięki strzelaninie w „OK Corral”, gdzie w ciągu 30 sekund zginęło trzech bandytów, a dwóch szeryfów zostało ciężko rannych. Nawet mogliśmy takie widowisko obejrzeć na własne oczy, bowiem codziennie różne strzelaniny są inscenizowane na ulicach miasta czy wewnątrz barów. Ale dosyć tych burd, wracamy do natury w spokojniejsze miejsca.

Tym razem trafiliśmy do Saquaro National Park, gdzie rosną największe kaktusy świata (15 m wysokości, 8 ton wagi). Najstarsze mają ponad 200 lat. Najpiękniej prezentują się one o zachodzie słońca, kiedy jeszcze bardziej widać ich potęgę. Ciekawym przeżyciem jest spacer pomiędzy tymi gigantami, które dodatkowo otoczone są przeróżnymi dziwacznymi gatunkami pustynnych roślin. A pomiędzy nimi przechadzają się skorpiony, grzechotniki, tarantule czy też kojoty.

Był już wieczór, więc postanowiliśmy tam rozbić namiot i spędzić noc. No i spotkało nas największe zaskoczenie podczas naszej podróży. Mianowicie całą noc padał rzęsisty deszcz i była olbrzymia burza. Jak to? Przecież jesteśmy na środku pustyni - gdzie ta słynna spieczona ciągłym słońcem Arizona, gdzie ludzie tylko mogą pomarzyć o deszczu? Zagadaliśmy więc rano strażnika parku a ten z dumą stwierdził, iż mieliśmy „szczęście” trafić na pierwszy deszcz od dziewięciu miesięcy. Zresztą rano już wszystko wróciło do normy. Słońce z powrotem zaczęło prażyć, a po chmurkach nawet nie zostało śladu.