Po 5 godzinach jazdy samochodem z napędem na 4 koła dojechaliśmy z Mendozy do Bareal w celu odebrania mulników i dalej po godzinie znaleźliśmy się na początku Vallie de Colorado w miejscu zwanym St. Ana. Tutaj meldujemy się na posterunku Zandarmerii w celu wypełnienia papierów niezbędnych do dalszej wędrówki.

Wojskowi podchodzą do sprawy bardzo sumiennie, a nas pytania typu kiedy ostatni raz przechodziliśmy próchnicę zębów trochę śmieszą. Po 10 minutach opuszczamy hodowców kur i zaczynamy trekking w stronę południowej ściany Mercedario.

Po 4 godzinach marszu natrafiliśmy na naszych mulników (już obozujących) romantycznie przy ognisku i my także postanowiliśmy zakończyć nasz dzień w tej malowniczej dolinie.

Po spakowaniu namiotu ruszyliśmy w 10 - godzinny trekking do obozu pod Południową ścianą Mercedario o swojsko brzmiącej nazwie Pirca de Polaca.

Dolina jest naprawdę piękna, ale ze względu na meandrującą rzekę (Rio de Colorado), wysokie temperatury i brak wyraźniej ścieżki trekking jest męczący i czasochłonny.

Po drodze trochę popadało (deszcz), my padliśmy w namiotach po tym długim i męczącym dniu.

Mulnicy wcześnie rano na swoich „ogierach” wyruszają w drogę powrotną do St. Ana. My robimy sobie wolne w Pirca de Polaca, pstrykamy fotki, gotujemy cały dzień... siesta.

Niesamowity widok na Południową ścianę Mercedario, Pico de Polaco i dalej Cerro Ramada. Dzień słoneczny, wręcz idealny na dzień “szczytowy”, ale niestety dla nas to dopiero początek wyprawy. Obijamy się cały dzień.