Pustynne trasy są słynne wśród pasjonatów napędu na cztery kółka, na czele z ekstremalną Canning Stock Route – 1700 km długości, przez środek Wielkiej Piaszczystej (polska ekipa pokonała ten szlak bodaj trzy lata temu; tylko połowa dotarła do końca).

Bardzo chciałem zobaczyć pustynie z bliska, naocznie, choć raz w życiu. Szukałem możliwości dotarcia. Jedyne, co mi się udało, to zobaczyć fragment niepiaskowej pustyni Victorii z 7 000 m i dotrzeć w rejon Pustyni Simpsona pocztowym terenowcem (ok. 200 km na południe od niej).

Z Coober Pedy operuje dwa razy w tygodniu terenowe auto na bazie małej ciężarówki. Zaopatruje w rzeczy do życia kilka farm bydła, małych osad i pojedynczych gospodarstw piekielnie daleko od cywilizacji. Zabieram się z nim w całodniową objazdówkę, w połowie szlakiem Oodnadatta Track, który na wschodzie łączy się ze szlakiem imienia naszego rodaka: Strzelecki Track.

Dokładnie na wprost, gdzieś w oddali, wzdłuż tych piasków i traw, zaczynają się jaskrawo czerwone, czyste piaski Pustyni Simpsona. Nie udało mi się ich zobaczyć; to najbliższy punkt od pustyni, do jakiego dotarłem.

Świadectwo nieznanej karty historii "zimnej wojny" w William Creek (Oodnadatta Track). Zmasowany ruski atak rakietowy na australijskie pustynie. Tylko duch Chruszczowa w niebiosach wie, na jakiego pierona mu było wzbijanie monstrualnych tumanów czerwonego kurzu?!

William Creek (populacja: 12 ludzików) powinno być słynne na cały świat - a nie jest. Ma bowiem największe na naszym globie pustynne pole golfowe z dziewięcioma dziurkami!

Oodnadatta Track późnym popołudniem...
Największa aglomeracja w promieniu 200 km na południe i zachód (w innych kierunkach tylko piaski) - Oodnadatta, populacja: 200 osób (zdjęcia brak).

Na trasie Oodnadatta korzystam z okazji i biorę lot widokowy nad największe australijskie jezioro Eyre. Leży ono w depresji, jest niemiłosiernie zasolone i suche (w pełni zapełnione wodą było trzy razy w ciągu 150 lat!). Jest sto razy większe od naszych Śniardw. Widziałem książkę poświęconą wyłącznie pieszym ekspedycjom naukowym przez solną powierzchnię jeziora; w 1964r.ustanowiono tutaj rekord prędkości na lądzie: 648,6km/h (Bluebird II).

Tak wygląda ziemia wokół jeziora Eyre z wysokości około 400 m.

To już około 850 km na północ od Coober Pedy. Sam środek kontynentu. Leży tutaj nieformalna stolica "Red Center", miasto Alice Springs (25 000 mieszkańców), a na zdjątku główna rzeka miasta.

Życie się tutaj pojawia od roku 1871, w związku z budową linii telegrafu Adelajda - Darwin (łącząca południe i północ wybrzeża) i prawie równolegle nieistniejącej już dzisiaj linii kolejowej Old Ghan z Adelajdy do Alice. Stalowe szyny faktycznie dotarły do Alice... po
ponad 50 - ciu latach od rozpoczęcia budowy w 1877r.; do tego czasu wagonowe sypialnie i salony były zastępowane garbami wielbłądów w Oodnadatta (nie wszystko, co nazywa się koleją, sapie i bucha lokomotywia para).

Projekt i budowa Old Ghan była jedną z największych wpadek budowlanych w historii kraju. Pomysłodawcy widzieli tereny, gdzie deszcz jest darem niebios - nie widzieli, że jak już
popada, to tak, że linia może być zmyta i zniszczona. To kraj wielki, to kraj wielkich niespodzianek.

Średnia prędkość Ghana to około 30 km/h. Ostatni kurs odbył się w 1982r.; w Mad – Max-sie III można zobaczyć po raz ostatni ten pociąg - historię.