Janusz oraz Justyna, Paulina, Alicja i Aleksandra.

Podczas pierwszej nocy w Szwecji, spaliśmy jak przysłowiowe susły. Po godz. 10 mieliśmy już za sobą posiłek, szybko spakowaliśmy nasz ekwipunek do dalszej drogi. Zaznaczyliśmy miejsce noclegu, przewidując że jeszcze tu wrócimy. Ruszyliśmy do centrum Karlskrony, aby wstępnie poznać miasto, i wytyczyć dalszy kierunek naszej wyprawy. Przez 11 km przejazdu ścieżką rowerową, mieliśmy okazję poznać bardzo ładne, malownicze miasto. Jazda na rowerze, to tutaj prawdziwa przyjemność, zwłaszcza że jest się na ulicy czy ścieżce rowerowej, szanowanym przez kierowców użytkownikiem drogi. Mogliśmy jadąc, podziwiać bardzo wiele wodnych rozlewisk i przystani, przy których stało mnóstwo cumujących różnej klasy jachtów i łodzi motorowych. Ścieżka do centrum prowadziła, wzdłuż krętej, wznoszącej się drogi. Kilka podjazdów, wymagało znacznego wysiłku. Wynagrodziły nam to widoki na miasto. W mieszczącym się na rynku, biurze informacji turystycznej, otrzymaliśmy mapy ze szlakami rowerowymi południowej części Szwecji, oraz broszury o historii miasta, również polskojęzyczne.

Karlskrona to miasto zieleni, z historycznym, mającym charakter twierdzy wojskowej, systemem fortyfikacji, i bardzo nowoczesną stocznią. Mieści się tu, strategiczna siedziba marynarki wojennej Szwecji. Na ulicach widzieliśmy wielu marynarzy. Zaopatrzeni w mapy, ruszyliśmy do trasy E-22 biegnącej w kierunku Malmoe i Goeteborgu. Zwiedzanie Karlskrony, odłożyliśmy do czasu naszego powrotu na prom. Przez kilkanaście km jechaliśmy biegnącą wzdłuż, lub w pobliżu trasy ścieżką rowerową.

Ok. 20 km za Karlskroną zostałem wyprzedzony przez dziewczynki, podczas niewielkiego podjazdu. Jak się później okazało, uchroniło to dzieci od niespodziewanego niebezpieczeństwa. Dziewczyny pomknęły rowerami z góry, niczym strzały, a ja na Treku z przyczepką, za nimi. Gdy byłem rozpędzony do ok. 28 km/h, rowerem zaczęło trząść na boki, rozległ się metaliczny dźwięk, i przyczepka odczepiła się od roweru wykonując przy okazji kilka "koziołków". Całe szczęście, że nikt za mną nie jechał. Oparłem rower o najbliższe drzewo, i usunąłem przyczepkę ze ścieżki, sprawdzając przy okazji jej uszkodzenia, w workach były bowiem nasze namioty i śpiwory. Poza przetartym workiem, większych uszkodzeń na szczęście nie było. Tymczasem dziewczynki, widząc dłuższy brak mojej osoby, zawróciły. Wspólnymi siłami zczepiliśmy ponownie przyczepkę z rowerem, regulując i sprawdzając dokładnie stan złącza. Dziś z perspektywy czasu, trudno mi jednoznacznie określić dlaczego przyczepka odczepiła się od roweru. Nie jest jednak wykluczone, że powodem była zbyt duża prędkość, roweru z przyczepką obciążonych łącznie ok. 35 kg ekwipunku. Wydarzenie to, w połączeniu z kilkoma innymi faktami natury organizacyjnej, wpłynęło na kolejną korektę trasy naszej wyprawy.

Przed wyruszeniem w dalszą drogę, ustaliłem z dziećmi, że rezygnujemy z dojazdu do Kopenhagi, wracamy i pojedziemy na wyspę OLAND, a jeśli zdążymy, przed dniem odpływu promu (22.08), odwiedzimy także wyspy w pobliżu Karlskrony. Leśnym szlakiem rowerowym, przejechaliśmy kilka km do sklepu w pobliżu miasta NATTRABY, gdzie zaopatrzyliśmy się w pieczywo. Dziewczynki wybrały, przypominający smakiem polski chleb tostowy. Ten 1 kg szwedzki wyrób o nazwie Storform, kosztował 9,90 korony. Licząc kurs SEK po 50 gr., wynosi to 4 zł, 95 gr. Stanowił on nasze podstawowe pieczywo, przez cały okres wyprawy. W tym miasteczku, szwedzka artystka Malin Svenson, przebudowała starą wieżę ciśnień, na hutę szkła artystycznego. Na pobliskich ławeczkach, przyrządziliśmy prosty, złożony z kanapek posiłek.

Zbliżała się godz. 17.30 i trzeba było rozejrzeć się za bezpiecznym miejscem na nocleg. Ruszyliśmy w dalszą drogę, kierując się w okolice miejscowości SKAYKULA. Na szutrowej odnodze lokalnej drogi, w pobliżu dużego rozlewiska, stał duży ładny domek. Spytaliśmy jego mieszkankę, starszą panią o możliwość rozbicia namiotów na łące. Z uśmiechem, kobieta wyraziła zgodę, wskazując jednocześnie miejsce. Po rozbiciu namiotów, przy zapadających ciemnościach, poszliśmy na spacer w kierunku przystani mieszczącej się przy sąsiednim domostwie. Poznaliśmy tu pomysłowość Szwedów przy urządzaniu własnego gospodarstwa. Za domkiem starszej pani, mieścił się naturalny rezerwat przyrody. Ładnie urządzone oczko wodne po którym pływały kaczki, a nieco dalej wiele drzew i bujna roślinność, mieszająca się z naturalnymi skałami, wystającymi z ziemi. Całość tego "ogrodu" robiła fantastyczne wrażenie. Gospodarze drugiego domku z przystanią, wyrazili zgodę na naszą kąpiel. Woda nie okazała się zbyt ciepła, a dno pełne wodorostów, co osobiście sprawdziłem. Dziewczynki ograniczyły się do najprostszej kąpieli i toalety. Wracając, uzupełniliśmy u gospodarzy zapasy wody do picia. Zjedliśmy kolację i uciekając przed komarami, skryliśmy się w namiotach na nocny odpoczynek.
Dystans 52 km.