Kiedy już opuściliśmy Masvingo pozwoliliśmy sobie na postój w zajeździe przypominającym "dawne dobre czasy", pijąc doskonałe piwo Lion Lager za jedyne 20 tysięcy dolarów (na szczęście zimbabweńskich). Do fantastycznie położonych bungalowów na terenie parku narodowego Rhodes - Matopos dojechaliśmy tuż przed zmierzchem, w sam raz, aby nasycić oczy pięknem okrągłych ostańców, mieniących się pomarańczem w barwach zachodzącego słońca. Na skraju kanionu zapłonęło ognisko, a w jego żarze skwierczały steki na kolację...

Ale to wszystko było wczoraj. Dzisiaj wstajemy jak zawsze wcześnie, o 6:30, spożywamy resztki steków, kanapki i gorącą herbatę, gdyż... w domkach jest bieżąca woda a także pełne kuchenne wyposażenie! Solidne, funkcjonalne bungalowy pochodzą jeszcze z czasów rasistowskiej Rodezji Południowej, lecz z powodu lokalizacji na chronionym terenie parku narodowego na nasze i innych obieżyświatów szczęście uniknęły zniszczenia.

Park narodowy Rhodes - Matopos (znany też w polskim nazewnictwie jako Park Narodowy Gór Matobo) składa się z dwóch odrębnych części: Game Park, gdzie odbywa się typowe safari, oraz malownicze otoczenie wzgórza Malindidzimu; nasz dzisiejszy cel.

O 7:30 wyjeżdżamy z kempu. Kierujemy się do jednego z najciekawszych miejsc Parku: World View, czyli Widok Świata! Podjeżdżamy pod płaskie i łyse skalne wzgórze przypominające wielgachną kopułę. Uiszczamy wstęp 10 USD (dodatkowo, gdyż wczoraj wjeżdżając na teren parku narodowego też musieliśmy zapłacić) i po 10 minutach marszu w górę dochodzimy na samiuteńki szczyt Malindidzimu, czyli do "miejsca, gdzie mieszkają duchy przodków".

Pomiędzy malowniczymi głazami jak gdyby urągającymi prawu powszechnej grawitacji, znajduje się grób założyciela Rodezji - sir Cecila Rhodesa. Legendarny odkrywca i założyciel diamentowego imperium Brytyjskiej Kompanii Afryki Południowej ujrzał wzgórza Matopos podczas wędrówki z lordem Greyem i tak zakochał się we wszechogarniającej dusze i serca scenerii, że zapragnął tutaj właśnie spocząć na wieki, co też ziściło się niebawem, bo 10 kwietnia 1902 roku.

Jest to faktycznie miejsce wyjątkowej piękności, co doceniamy zwłaszcza teraz, przy wspaniałej pogodzie, gdy nie doskwiera upał, a na niebie nie widać ani chmurki. Wokoło rozwija się pejzaż afrykańskiej sawanny ozdobionej skalnymi ostańcami z rdzawego granitu(dokładnie ten modny ostatnio kolor na płyty do kuchni). Sam szczyt World View jest dodatkowo ubarwiony zielonymi mchami i porostami. Krajobraz wokoło został w 2003 roku uznany za Przyrodnicze Dziedzictwo Świata UNESCO, a więc atrakcję najwyższej rangi na naszej planecie.