W Northland geograficznie i historycznie rozpoczyna się Nowa Zelandia. Pierwsi misjonarze i osadnicy uznali to miejsce za dogodne do rozpoczęcia nowego życia. W Bay of Islands (Zatoce Wysp) leży niewielkie miasteczko Russell - pierwsza stolica kraju. W pobliskim Waitangi w 1840 r. został podpisany traktat z Maorysami, który jest uznawany za początek nowozelandzkiej państwowości, nadal kwestionowany przez tubylców.

Auckland jest miastem wieloetnicznym, do którego ciągle napływają imigranci z całego świata. Co trzeci mieszkaniec tego miasta uważa angielski za swój drugi język. Tę metropolię, będącą największym miastem Nowej Zelandii, upodobali sobie szczególnie mieszkańcy małych, wyspiarskich państw Pacyfiku. Weźmy dla przykładu malutką wyspę Niue. Zamieszkuje na niej ok. 2 tys. osób, podczas gdy 12 tys. Niuańczyków mieszka w Auckland, a kilka tysięcy w Australii. Podobna sytuacja jest z Wyspami Cooka. Więcej obywateli tego państwa mieszka w Auckland i innych regionach Nowej Zelandii niż w swoim kraju. Gdyby nie ograniczenia imigracyjne wprowadzone przez rządy Nowej Zelandii i Australii, wiele z mini państewek Pacyfiku przestałoby po prostu istnieć z powodu... braku mieszkańców! Nic więc dziwnego, że Auckland określa się często w sposób dowcipny mianem stolicy południowego Pacyfiku.

"Nie do zapomnienia"- tak powiedział o tym terenie kapitan brytyjskiego statku "Coromandel", który w 1820 r. zakotwiczył w jednej z zatoczek. Dziś Coromandel to nazwa najbardziej malowniczego półwyspu w Nowej Zelandii. Mający kształt palca, Coromandel Peninsula urzeka pięknem natury i jest bardzo popularnym celem podróży turystów i urlopowiczów. Leży zaledwie półtorej godziny jazdy samochodem z Auckland lub Rotorua. Ludzi przyciągają tu piękne widoki, kolonialna architektura Thames - stolicy regionu - oraz kilku innych miast, a także pozostałości kopalń złota, ślady maoryskich wiosek pa, majestatyczne, zalesione pasma górskie, piaszczyste plaże, mili i otwarci ludzie. Mimo bliskości aucklandzkiej metropolii bez trudu, nawet podczas letniego szczytu, można tu znaleźć spokojne miejsca.

Rejon Ngaruawahia w pobliżu Hamilton zamieszkuje potężne i bogate plemię Maoryskie - Tainui. Na jego czele stoi królowa - Dame Te Atairagikaahu, której zwierzchnictwo uznaje także wiele innych plemion maoryskich w Nowej Zelandii.

W pobliżu Ngaruawahia, przy drodze do Auckland, na stoku góry Mt Taupiri, znajduje się największy w Nowej Zelandii cmentarz maoryski. Spoczywa tu wielu znakomitych wodzów oraz król.

Według miejscowej tradycji, wyżsi rangą w hierarchii plemiennej chowani byli na wyższych miejscach stoku.

"Byłem szczęśliwy, że znalazłem się tak blisko Hadesu i zdołałem wrócić" - tak napisał George Bernard Shaw, który odwiedził Rotorua w 1934 r. Miasto stało się sławne w świecie ze względu na gejzery, gorące źródła i bulgocące błota. I rzeczywiście, jest to coś na kształt piekła, bo stąpa się tu po niepewnym, wulkanicznym gruncie, a zapach zgniłych jaj, czy - mówiąc bardziej elegancko - siarkowodoru, uderza w nozdrza przybyszów tuż po przyjeździe. Można się jednak przyzwyczaić do niego bardzo szybko. Rotorua leży w pasie wulkanicznym długości ponad 200 km i szerokości do 40 km, przebiegającym przez centrum Wyspy Północnej z południowego zachodu na północny wschód. W tym pasie leżą także Tongariro National Park z najwyższym wulkanem Nowej Zelandii Mt Ruapehu, powulkaniczne jezioro Taupo i aktywna wulkaniczne wyspa White Island.

Bardzo barwne i ekspresyjne są również maoryskie pokazy i występy w zrekonstruowanej niedawno Tamaki Village leżącej w pobliżu Rotorua, przy drodze do Taupo. Codziennie, z myślą o turystach z całego świata, organizowane są niezwykłe występy miejscowego zespołu artystycznego. Oczywiście, maoryscy artyści mieszkają w mieście, a w wiosce tylko pracują. 2,5-godzinny pokaz rozpoczyna się powitaniem gości, potem następuje zwiedzanie wioski, która ożywa na krótko dla turystów. Całość kończy się koncertem i degustacją tradycyjnych potraw maoryskich. W menu już nie ma "ludczyzny"! Jednak nie wszyscy turyści w to wierzą.

Bay of Plenty słynie z uprawy owoców kiwi, których wartości odżywcze znane są już także w Polsce. Pokryty meszkiem owoc ma wielkość cytryny. Jest ciemnozielony, a bardzo dojrzały - niemal brązowy. Kiwi jest dalekim krewnym zwykłego agrestu. Nasiona jego chińskiej odmiany zostały sprowadzone do Nowej Zelandii na początku XIX w. Bardzo szybko powstawały plantacje w Wanganui i Auckland, a potem właśnie w Bay of Plenty. Stała się ona prawdziwym zagłębiem tych owoców. Warunki atmosferyczne na Wyspie Północnej - słońce i deszcze oraz urodzajna, powulkaniczna gleba - odpowiadają chińskiemu agrestowi.

Mt Taranaki wznosi się niemal wprost z morza na wysokość 2518 m. Swoim kształtem przypomina japoński wulkan Fuji i dlatego nazywany jest nowozelandzkim Mt Fuji. Wulkan znajduje się w centrum utworzonego w 1881 r. Egmont National Park, który odwiedzany jest przez cały rok. Zimą są tu bardzo dobre warunki dla narciarzy.

Przy dobrej pogodzie za jeziorem Taupo widać ośnieżone szczyty wulkanicznego pasma górskiego Tongariro z najwyższym szczytem Mt Ruapehu (2797 m n.p.m.). Tongariro National Park, utworzony w 1887 r., był drugim po amerykańskim Yellowstone parkiem narodowym na świecie. Oprócz imponującego Mt Ruapehu w górskim krajobrazie parku wyróżniają się dwa inne wulkany: Mt Tongariro (1968 m n.p.m.) i Mt Ngauruhoe (2291 m n.p.m.). Są one dostępne dla trampów, wiodą na nie szlaki turystyczne. Miejscami jednak wspinaczka po osuwającym się pod nogami popiele wulkanicznym jest dosyć męcząca. Szczyt Mt Ruapehu wypełnia gorące jezioro kraterowe. Trzeba zachować szczególną ostrożność na krawędzi niebezpiecznego krateru.