Najsławniejszą obywatelką wyspy jest Josephine Tascher de la Pagerie – małżonka cesarza Napoleona Bonapartego. Podobno, jak mówi legenda, wróżka spojrzała na jej twarz tuż po urodzeniu (1763) i przepowiedziała, że będzie królową. Największą katastrofą był wybuch wulkanu Mont Pelée, który całkowicie zniszczył miasto Saint Pierre. Z 30 000 ludności ocalał tylko jeden człowiek – więzień odsiadujący wyrok w miejscowym areszcie. Miasto nie zostało odbudowane i stolicę wyspy na stale przeniesiono do Fort-de-France. Martynika jest częścią tzw. French West Indies o statucie zamorskiego departamentu Francji. Jest wyspą gdzie chyba najbardziej można znaleźć typowe francuskie klimaty. Dla żeglarzy przybywających z Europy jest naturalnym (i pożądanym) przystankiem podczas żeglugi na północ Karaibów.

Ludność: 157 000
Stolica: Castries
Waluta: East Caribbean Dollar (ECD) 1 USD = 2,7 ECD
Kod telefoniczny: 758
Elektryczność: 240V, 50Hz
Język: angielski

Saint Lucia leżała na uboczu tras podróży Kolumba toteż podczas czterech jego wypraw wyspa nie została przez niego odkryta. Dwukrotnie próbowali się na niej osiedlić w XVII wieku brytyjscy kolonizatorzy i każdorazowo musieli się wycofać po krwawych walkach z Karibami. W 1746 roku osiedlili się na wyspie Francuzi i założyli pierwszą osadę Soufriere. W 778 roku Brytyjczycy założyli bazę militarną na wyspach Gros Islet i Pigeon Island, skąd atakowali francuskie osiedla na południowym krańcu wyspy. Przez 150 lat toczyła się wzajemna krwawa rywalizacja o władanie nad wyspą. Przez ten czas St. Lucia 14 razy zmieniała flagę.

Wreszcie Treaty of Paris w 1814 roku przekazał wyspę Anglikom. St. Lucia zachowała jednak wiele śladów po francuskiej obecności. Szeroko używanym językiem do dzisiaj jest tzw. French patois. W 1979 roku wyspa uzyskała niepodległość pozostając w British Commonwealth. Saint Lucia leży pomiędzy Martyniką i St. Vincent. Jest piękną wyspą jakby przeniesioną z Polinezji i rzuconą na karaibskie wody. Charakterystyczna sylwetką wyspy jest podwójny szczyt „the Pitons” wyrastający z wody na wysokość 2000 stóp. Żeglarze kotwiczą lub cumują w Rodney Bay lub Marigot Bay. Szczególnie Marigot Bay jest godny polecenia z powodu jego naturalnego piękna. Castries jest dużym i komercjalnym portem, bardzo niewygodnym do dłuższego postoju. Ogólnie wyspa jest godna polecenia z uwagi na niezniszczone jeszcze piękne miejsca z „the Pitons” na czele. Warto odwiedzić siarkowe źródła i pierwszą osadę Soufriere na południowo-zachodniej stronie wyspy.