Ale mogę wam napisać całą prawdę o tym jak widzę, czuję i doświadczam tego miejsca. Żyjąc tu mogę napisać o smaku codzienności i niezwykłości świętowania, i o tym, jak wspaniałym uczuciem jest budzić się każdego dnia ze świadomością, że budzisz się w Ameryce Południowej. Mogę wam napisać o moim Peru.

Poznaję ten kraj, tę kulturę i tych ludzi takimi, jakimi są w codzienności – dzieląc tę codzienność z nimi. Od trzech miesięcy pracuję tu jako wolontariuszka organizacji SWM - MŁODZI ŚWIATU, powoli odkrywając wszystkie prawdziwe oblicza Piura, miasta, w którym znajduje się placówka BOSCONIA, gdzie pracuję.

Piura jest trzystutysięcznym miastem położonym na północy kraju, na obrzeżach pustyni Sechura, około 50 km od wybrzeży Pacyfiku. Ufundowana w połowie szesnastego wieku przez sławnego ze swego barbarzyństwa konkwistadora Francisco Pizarro jest stolicą regionu o tej samej nazwie, atrakcyjnego turystycznie ze względu na nieustanne równikowe ciepło, brak opadów i przepiękne plaże. Nie ma tu jednak szans na rozwój rolnictwa – gdzie się nie obejrzysz – piasek, z tych wielkich beżowych połaci tu u ówdzie, jak wariacko i nielogicznie powtykane olbrzymy, wystają drzewa algarrobos – jedyne rośliny, jakie są tu w stanie w niewytłumaczalny sposób przeżyć całe lata bez deszczu. Z ich fasolkowatych owoców robi się przepyszny, karmelowy w smaku napój, bose dzieciaki biegają więc między drzewami z plastikowymi torebkami, żeby potem na rogach ulic sprzedawać algarrobinę na kilogramy. Niemal 80% społeczeństwa zajmuje się tu handlem – gdzie się nie ruszysz, nieutanna – bardzo płynna – wymiana towarów na sole i soli na towary. Sol to tutejsza waluta, dzieli się na 100 centavos, ma wartość równą w przybliżeniu jednej złotówce, ale cen nie da się porównać. Produkty rodzimej wytwórczości tanie jak barszcz, za to ceny wszystkiego, co trzeba importować wywidndowane do nieprzyzwoitości.

Wszystko, absolutnie wszystko, można kupić bezpośrednio na ulicy, a jeśli nie – trzeba udać się na mercado – ogromne, wielobranżowe targowisko. Mercado podzielone jest wprawdzie na sektory, ale i tak panuje tam nieustannie malowniczy nieład. Czasem ten nieporządek jest aż przesadny, bo obok wyszywanych cekinami wieczorowych sukni na ogromnym haku beztrosko wiesza się połówkę swieżo zarżnętego cielaka, gotową na sprzedaz. Kontrast wprost oszałamia.