Uparty wiatr, który koniecznie chciał zagnać balon na południe Afryki, psuł mu wszelkie rachunki; nie wiedział już teraz na kogo, lub na co ma liczyć. Co się z nimi stanie, gdy dostaną się na wybrzeża Gwinei? Jak długo przyszłoby im tam czekać na okręt, któryby ich do Anglii zawiózł? Obecny prąd gnał balon do królestwa Dahomeyu i najdzikszych plemion, których król podczas publicznych uroczystości każe mordować tysiące ofiar.
Chwilami doktór miał nadzieję, że prąd ulegnie zmianie.
Nagle Joe zawołał:
- Patrzcie, chmura!
Doktór, spojrzawszy przez lunetę, zawołał:
- To nie chmura!
- Cóż więc takiego? - pytał zdziwiony Joe.
- Szarańcza, przeciągająca jak chmura.
- To ma być szarańcza?
- Biada tej okolicy, na którą się spuści, staje się ona pustynią, w 10 minut chmura ta nas dosięgnie.
Fergusson miał słuszność; gęsty, ciemny obłok, mający kilka mil długości, nadciągał z ogłuszającym szumem, rzucając potężny cień na powierzchnię ziemi i olbrzymia masa szarańczy rozłożyła się na zielonej łące, około 100 kroków od "Victoryi".
Po kwadransie masa ta pofrunęła dalej, a podróżni ujrzeli drzewa ogołocone z liści, łąkę zaś doszczętnie pozbawioną trawy.
- Jest to straszny deszcz, o wiele więcej szkodliwy, niż największy grad - zauważył Kennedy.
- Przytem niema na szarańczę żadnego środka - dodał Fergusson - za zniszczenie, jakie wyrządza, daje jednak do pewnego stopnia wynagrodzenie, gdyż tuziemcy zbierają w znacznej ilości te owady, służące im za smaczną potrawę.
Pod wieczór okolica stawała się błotnistą, lasy nikły, ustępując miejsce pojedynczym drzewom; na brzegach rzeki ukazywały się plantacye tytoniu i różne rośliny pastewne. Na jednej z wysp podróżni ujrzeli miasto Dschena, prowadzące znaczny handel.
- Gdyby nie zwłoka w podróży - rzekł doktór - możnaby w tem mieście wysiąść, przebywa tu niewątpliwie niejeden Arab, który był we Francyi lub Anglii i któremu nasz sposób podróżowania nie byłby obcy.
- Odłóżmy tę wizytę do czasu przyszłej wyprawy - śmiejąc się, zauważył Joe.
- Jeżeli się nie mylę, moi przyjaciele, wiatr zaczyna dąć ze wschodu, ze sposobności tej powinniśmy korzystać.
Doktór wyrzucił parę niepotrzebnych przedmiotów i udało mu się utrzymać "Victorię" w prądzie dlań pomyślnym. O godzinie 4-tej zrana pierwsze promienie słońca oświetliły Sego, stolicę Bambarra, miasto odznaczające się tem, że składa się z czterech oddzielnych miast. Podróżni mogli tylko w przelocie widzieć meczety i ruchliwą ludność, dążącą z jednego miasta do drugiego.
Wiatr południowo-wschodni gnał ich za szybko, aby mogli bliżej przypatrzeć się tej stolicy, nie widzieli więc i nie byli widziani.
- Jeśli przez dwa dni następne tak szybko będziemy się posuwali, dotrzemy do Senegalu.
- Wówczas znajdziemy się w krajach zaprzyjaźnionych? - zapytał Kennedy.
- Jeszcze nie zupełnie, ach, gdyby "Victoria" mogła jeszcze przebyć paręset mil, przybylibyśmy bez zmęczenia aż do wybrzeża zachodniego.
- I wówczas podróż nasza będzie skończoną - rzekł Joe. - Gdyby nie chodziło o przyjemność opowiadania szczegółów z naszej podróży, nie wysiadałbym nigdy na ląd. Jak pan sądzisz, panie doktorze, czy nam uwierzą?
- Kto wie, kochany Joe, zaprzeczyć wszakże jednemu faktowi nikt nie będzie mógł, bo przecież mieliśmy tysiące świadków, że wyruszyliśmy z tamtej, a powracamy z tej strony Afryki.