Pol­ska misja ar­che­olo­gicz­na z Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go roz­po­czę­ła prace w Luk­so­rze w 1961 roku. Od tej pory trwa­ła re­kon­struk­cja trze­cie­go ta­ra­su świą­ty­ni. Dy­rek­tor pol­skiej misji w Ka­irze dr Zbi­gniew Sza­frań­ski mówi w roz­mo­wie z Pol­skim Ra­diem, że przez ostat­nie 54 lata na­ukow­cy ukła­da­li w ca­łość ogrom­ne, ka­mien­ne bloki z cza­sów sta­ro­żyt­nych. Mu­sie­li także od­two­rzyć to, czego bra­ko­wa­ło.

- To były takie puz­zle. Tak, jak­by­śmy dzi­siaj czy­ta­li ga­ze­tę, roz­dar­tą w po­ło­wie ko­lum­ny. Każdy prze­cięt­ny Polak po­tra­fi sobie zre­kon­stru­ować, co było w tej nie­ist­nie­ją­cej czę­ści ko­lum­ny. Na tym to wła­śnie po­le­ga­ło. A tych blo­ków i frag­men­tów było około 10 ty­się­cy - do­da­je ar­che­olog.

Świą­ty­nia nie­da­le­ko Luk­so­ru, na­zy­wa­na też Kom­plek­sem Kultu Słoń­ca, zo­sta­ła wy­bu­do­wa­na przez kró­lo­wą Hat­szep­sut z 18. dy­na­stii egip­skich fa­ra­onów. Po­świę­co­na była bo­go­wi słoń­ca Amo­so­wi Re. Jak pod­kre­śla dr Zbi­gniew Sza­frań­ski, bóg słoń­ca był jed­nym z naj­waż­niej­szych dla sta­ro­żyt­nych Egip­cjan. - Słoń­ce jest istot­nym ele­men­tem ładu ko­smicz­ne­go: to, że wsta­je i za­cho­dzi, to że dzię­ki słoń­cu wszyst­ko ro­śnie. Słoń­ce jest sym­bo­lem życia do­cze­sne­go - wscho­dzi, więc czło­wiek rodzi się, słoń­ce jest w ze­ni­cie czyli czło­wiek jest osobą doj­rza­łą. Potem, gdy słoń­ce za­cho­dzi, za słoń­cem po­dą­ża zmar­ły, do kra­iny w któ­rej rzą­dzi bóg Ozy­rys - wy­ja­śnia dr Zbi­gniew Sza­frań­ski.

Zre­kon­stru­owa­ny taras zo­stał uro­czy­ście od­da­ny do użyt­ku, a na ce­re­mo­nii po­ja­wi­li się przed­sta­wi­cie­le egip­skich władz. Na miej­scu znaj­du­je się napis, in­for­mu­ją­cy, że dzie­ła do­ko­na­ła pol­ska misja ar­che­olo­gicz­na. Mogą się o tym prze­ko­nać także pol­scy tu­ry­ści, bo Luk­sor to jedno z naj­czę­ściej od­wie­dza­nych w Egip­cie miejsc przez Po­la­ków.