Kiedy okazało się, że jednak wyruszam sama, dodała:
"Jesteś bardzo dzielna, że jedziesz dalej sama. Mam duże niepokoje, co do Twojej samotnej wędrówki po Afryce. W praktyce nie widzę możliwości prawie w ogóle autostopu. Afryka jest dużo droższa niż Azja. Nie chcę Cię zniechęcać, ale ponownie uczulić. Jestem gotowa dać Ci jak najwięcej informacji. Pytaj na bieżąco jak będziesz potrzebowała."

Natomiast moja przyjaciółka Asia z Holandii nie ma żadnych obaw:
"Nie boję się o Ciebie, bo jakże bym mogła, skoro jedziesz na kontynent gdzie są żyrafy... Wiem, że ich głowy na długich szyjach wskażą ci drogę w chwilach zwątpienia, słonie dadzą ci siłę, małpy spryt i zwinność, palmy dadzą ci jeść a wiatr będzie zwiastunem dobrych wieści, słońce rozgrzewać będzie twe serce a wielbłądy pomogą ci pokonać każdą odległość, nie, nie mam absolutnie żadnego powodu by się o ciebie martwić."

Ja jeszcze w Polsce, ale już spakowana i w drodze. Wyruszyłam z Gdańska autem, które zostawiam Chopinowi. Spędzamy teraz trochę czasu razem w jego Centrum Buddyjskim. Ale już niedługo. Jutro staję na drodze i wystawiam kciuka. Kciuka w stronę Afryki...

Sobota, 15 październik 2005

No... Chopin nie puścił mnie jednak wczoraj...
Daliśmy więc sobie jeszcze jeden dzień.
Ale dziś już za chwilę odwozi mnie na drogę...

Tyle czułości i miłości, co ostatnio (i nie tylko od Chopina, od wszystkich wokół!) dawno już nie dostałam.