Montevideo wydaję się bezpieczniejszą stolicą w porównaniu do innych południowo- amerykańskich. Stare miasto, Ciudad Vieja, posiada bogatą zabudowę z czasów kolonijnych, w której teraz znajdują się muzea, galerie sztuki, antykwariaty oraz restauracje. Dla kochających naturę, Wschodnie "Mokre ziemie" zawierają bagna, laguny, moczary, strumienie z setkami gatunków ptaków. UNESCO zaliczyło ten obszar do rezerwatów biosfery rzadkiej urody. Wiele możliwości do pływania łodzią i łowienia ryb dają rzeki Negro i Urugwaj.

Najbardziej popularnym miejscem odwiedzanym w Urugwaju jest Punta del Este, z Oceanem Atlantyckim po jednej i rzeką Plata po drugiej stronie. To bardzo ekskluzywne centrum, pełne klubów nocnych, kasyn i dyskotek. Estancias, wiejskie majątki– rancza rozsiane są po całym kraju, jeśli ma się ochotę na gauczo. Dla kochających wołowinę są tutaj grilowane asado znane jako– parrilladas albo asados. Restauracje włoskie są wszędzie. By oglądać widoki najlepiej wynająć samochód. Transport publiczny w Urugwaju jest okropny, w przeciwieństwie do innych krajów, gdzie jest on rozbudowany. Przygotuj się na większe wydatki niż w Meksyku, krajach Ameryki Środkowej, Wenezueli, Peru czy Ekwadorze.

Białe plaże wzdłuż Oceanu Atlantyckiego na wschód od Montevideo stanowią urugwajską wersję włoskiej i francuskiej riwiery. Wybrzeże rozciąga się aż do granicy z Brazylią i jest jednym z najlepszych ośrodków nadmorskich w Ameryce Południowej. Colonia del Sacramento to nadmorskie miasto na zachód od Montevideo i naprzeciw przez Rio del la Plata do Buenos Aires w Argentynie. Czarująca Colonia jest pozostałością kolonii portugalskiej. Jest to zdumiewające, historyczne miasto z XVII wieku. Jego dzielnica, Barrio Historico, doskonale nadaje się do spacerów. Można tam zobaczyć piękne brukowane uliczki pełne kamieniczek z czasów kolonijnych. Urugwaj to małe państwo ale jednak bardzo gościnne. Miejscowi z radością witają przybyszów z chłodniejszych rejonów świata, którzy przybyli by korzystać z tutejszych słonecznych wybrzeży.

Jedynymi zamieszkującymi Urugwaj przed kolonizacją europejską byli Indianie z plemienia Charrua, którzy zostali tu zepchnięci przez plemię Indian Guarani z Paragwaju. Hiszpanie odkryli dzisiejsze ziemie Urugwaju w 1516 roku lecz przez zawzięty opór Indian i brak złota i srebra ograniczyli ilość osad na tym terenie w XVI i XVII wieku. Hiszpanie rozpoczęli tutaj hodowlę bydła, co stało się źródłem bogactwa tego obszaru. Hiszpańska kolonizacja powiększyła się jako odpowiedź na wzrost ilości portugalskich osadników w Brazylii. Montevideo zostało założone przez Hiszpanów w początkach XVIII wieku jako forteca. Jego port szybko rozwinął się w centrum handlowe konkurujące ze stolicą Argentyny– Buenos Aires.

XIX– wieczna historia Urugwaju naznaczona jest nieustającymi walkami pomiędzy brytyjskimi, hiszpańskimi, portugalskimi i kolonialnymi wojskami w Argentynie, Brazylii i Urugwaju. W 1811 roku Jose Gervasio Artigas, który stał się bohaterem Urugwaju, zapoczątkował rewolucję przeciwko Hiszpanii, której rezultatem było uformowanie regionalnej federacji z Argentyną. W 1821 roku Urugwaj został anektowany do Brazylii przez Portugalczyków, na co patrioci urugwajscy zadeklarowali niepodległość w 1825 roku. Z pomocą wojsk argentyńskich po trzech latach walk wojska brazylijskie zostały pokonane.

W 1828 roku "Porozumienie w Montevideo" przyniosło Urugwajowi niepodległość a pierwsza konstytucja została ustanowiona w 1830 roku. Wiek XIX to seria wyborów prezydenckich, konfliktów sąsiedzkich, politycznych i ekonomicznych wahań oraz znaczny wzrost ilości imigrantów, głównie z Europy.

Jose Batlle y Ordoaez, prezydent w latach 1903– 1907 i 1911– 1915, wprowadził Urugwaj na drogę rozwoju nowoczesnej polityki. Wprowadził szeroko obowiązujące ekonomiczne i socjalne reformy takie jak: program opieki społecznej, partycypacje w wielu gałęziach ekonomii i pluralizm w zarządzaniu. Wiele z tych reform było kontynuowanych przez jego następców.

W 1966 roku ekonomiczne, polityczne i społeczne problemy doprowadziły do wprowadzenia zmian w konstytucji i została uchwalona nowa w 1967 r. W roku 1973 pośród wzrastającego zamieszania w ekonomii i na scenie politycznej uzbrojone oddziały zamknęły Kongres i ustanowiły cywilno– wojskowy ustrój. Nowa konstytucja zaprojektowana przez "wojskowych" została odrzucona w plebiscycie w listopadzie 1980 roku. Po tym plebiscycie "wojskowi" wprowadzili plan powrotu do rządów cywilnych. Wybory odbyły się w 1984. Lider partii Kolorado Julio Maria Sanguinetti został prezydentem i objął swój urząd w 1985 roku.

Administracja Sanguinettiego wprowadziła w życie szereg reform ekonomicznych i demokratyzację po wcześniejszych doświadczeniach z rządów militarnych. Prezydenckie reformy ekonomiczne skupiły się na przyciągnięciu zagranicznych inwestorów i przyniosły sukces oraz stabilizację ekonomii. W celu zapewnienia zgody narodowej i powrotu do zupełnych rządów demokratycznych, Sanguinetti, ludową aprobatę kontrowersyjnego plebiscytu, który gwarantował amnestię dla dowódców wojska, którzy dopuszczali się łamania praw człowieka podczas rządów "wojskowych" i zapewnił uwolnienie dawnych partyzantów.

Partia Narodowa Luisa Alberto Lacalle de Herrery wygrała wybory prezydenckie w 1989 roku. Prezydent wprowadził reformy w ważnych strukturach ekonomicznych i zrealizował liberalizację w handlu wprowadzając Urugwaj do MERCOSUR (Południowego Stożka Wspólnego Handlu) w 1991 roku. Ekonomiczne regulacje i prywatyzacja sprowokowała opozycję polityczną. Podczas gdy kraj osiągał ekonomiczny wzrost pod rządami Lacalla, problemy socjalne wpłynęły na wzrost niezadowolenia ludowego i późniejszą polaryzację w polityce przez 1992 r. Rezultatem było odrzucenie pewnych reform w referendum. W listopadzie 1994 r. wybory prezydenckie i legislatywne wygrała Partia Kolorado z wcześniejszym prezydentem Sanguinettim. Jego gabinet rozpoczął pracę 1 marca 1995 roku. Prezydent użył swoją drugą kadencję do wprowadzenia szeregu reform ekonomicznych i integracji z MERCOSUR, co wpłynęło na wzrost ekonomiczny i redukcję inflacji.

Urugwaj ma niewielkie dochody z klimatu, który sprzyja rolnictwu oraz jego naturalnego potencjału hydroenergetycznego. Rozwój ekonomiczny we wcześniejszych latach zahamowany był przez wysoką inflację i rozległe regulacje rządowe. Konserwatywna polityka fiskalna i monetarna rządu prezydenta Sanguinettiego prowadziła do redukcji inflacji. Do innych celów należałoby zaliczyć reformy w systemie zabezpieczeń socjalnych i wzrost inwestycji w edukacji. Ekonomiczne preferencje pozostały bardzo czułe na warunki panujące w Brazylii i Argentynie ponieważ ponad połowa handlu urugwajskiego jest związanego z jego partnerami z MERCOSUR.