Park znajduje się w strefie klimatu pustynnego. Na wiosnę i jesienią średnia maksymalna temperatura wynosi 30oC, średnia minimalna 10oC. W zimie jest chłodniej, około 15oC za dnia, z przymrozkami w nocy!. Lata są bardzo gorące, w dzień często ponad 38oC, z gruntem nagrzewającym się do 82oC! Te dane dotyczą wschodniej części Parku, bowiem wyżej położona, zachodnia strefa posiada temperatury średnio 6o C niższe.

Park posiada świetne połączenia lądowe z Los Angeles, autostradą nr I-10, oraz z Las Vegas autostradami I-15, I-215 oraz I-10 (500 km), lub szosą nr.95 do nr.62 (400 km). Do Parku prowadzą wjazdy od drogi 62 w Twentynine Palms (North Entrance) i Joshua Tree (West Entrance), od południa zjazd z autostrady I-10 w Cottonwood Springs, 40 km na wschód od Indio. Najbliższy duży port lotniczy jest w Los Angeles - 3300 km z Chicago, 4540 km z Nowego Jorku.

Park Narodowy Drzew Jozuego jest dostępny cały rok. Stosownie do klimatu polecam wyjazd na wiosnę lub w jesieni, ale nawet w lecie - jeżeli to jedyna pora roku gdy możemy dostać urlop - park nie jest pozbawiony piękna, a z problemem temperatury można sobie poradzić przeznaczając na zwiedzanie ranki i późne popołudnia. Najlepszą porą roku jest jednak wczesna wiosna. Niesłychanie widowiskowy okres kwitnięcia pustyni zależy od wielkości zimowych opadów i temperatury na wiosnę, zaczynając się na niższych poziomach w lutym, z kulminacją w marcu i kwietniu.

Park Drzew Jozuego cechuje występowanie roślinności charakterystycznej dla odrębnych ekosystemów: pustyni Navaho ("wysoka pustynia") i pustyni Kolorado ("niska pustynia"). Źródłem tego zróżnicowania jest wysokość nad poziomem morza. Niższe partie Parku porastają krzewy kreozotowe i kaktusy spotykane częściej na pograniczu Kalifornii i Meksyku oraz w południowej Arizonie. Jest to najgorętszy obszar Parku, ciągnący się od jego środkowej części na wschód poprzez kotlinę Pinto do gór Eagle i Coxcomb Mountains.

Granica między niską a wysoką pustynią jest wyraźna, dla wielu turystów wręcz zaskakująca. Wzniesienia powyżej 1000 m n.p.m., gdzie jest chłodniej, cechuje roślinność pustyni Mohave z wielkimi jukami zwanymi drzewami Jozuego. Zwiedzając Park trzeba zdać sobie sprawę, że jesteśmy w ojczyźnie kaktusów! Prawie wszystkie kaktusowate świata pochodzą bowiem z Ameryki, najpowszechniejsze w strefie suchej USA i Meksyku, występując od południowej Kanady aż po wysokie partie Andów i Patagonię.

Historia człowieka na tym terenie sięga końca epoki lodowej, 7-5 tys. lat temu, kiedy przybył tu trudniący się myślistwem i zbieractwem lud Pinto. Indianie ci mieszkali we wspomnianej już, noszącej obecnie ich nazwę kotlinie, która wtedy była oazą zieleni, z dużą rzeką płynącą pośrodku. Inny grupy Indian również odwiedzały żyzną dolinę, szczególnie w okresie zbiorów licznych gatunków orzechów i owoców kaktusa. Dzisiaj, niedaleko kempingu Indian Cove, możemy podziwiać używane przez nich "młyny", w postaci okrągłych dziur wyżłobionych w litej, granitowej skale. Wraz ze zmianą klimatu Indianie odeszli. Dopiero w drugiej połowie XIX stulecia, podczas słynnej kalifornijskiej gorączki złota, przez obrzeżenia pustyni przemierzały grupy górników i poszukiwaczy przygód. Porzucone kopalnie nadal istnieją na terenie Parku.