Stolica państwa, ważny ośrodek przemysłowy i kulturalny przez niektórych obraźliwie nazywany przedmieściem Helsinek jest jednym z bardziej fascynujących miejsc w Europie. Jego niezwykły klimat tworzą liczne zabytki, wśród których najwspanialszym jest Talińska Starówka ze swymi licznymi, krętymi uliczkami, średniowiecznym rynkiem i gotyckim ratuszem.

Niepowtarzalną atmosferę w mieście tworzą także liczne kościoły i muzea oraz fragmenty murów obronnych miasta. Talin to jednak nie tylko miasto historycznych zabytków, które możnaby nazwać żywym muzeum, lecz także miasto życia pełne kulturalnych wydarzeń, jakimi są na przykład białe noce, które ściągają do Talina rzesze turystów pragnących podziwiać to niezwykłe wydarzenie: miasta tonącego w różowej poświacie.

Równie ciekawie przebywać tu w czasie mroźnej i śnieżnej północnej zimy czy też w letnie wieczory. Rzesze stylowych knajpek i szaleńczych naight clubów sprawiają, iż w Talinie nikt się nie nudzi. W ostatniej XX wieku dekadzie miasto stało się słynne dzięki pokojowej walce Bałtów o prawo do własnej odmienności, kultury i obyczajów.

Drugie, co do wielkości miasto w kraju, z najstarszym uniwersytetem. W mieście studentów, odwiedzić można około 20 różnych tematycznie muzeów, co daje pewność, iż każdy znajdzie tu coś dla siebie. Nie jednak z muzeów, ale z Uniwersytetu słynie to miasto. Uczelnia wybudowana w 1803 roku przez Johanna Kraule, posiada w swych murach cenne zabytki takie jak na przykład bogato zdobioną aulę, kopie rzeźb greckich czy też drogocenne monety. Miasto posiada także XIV wieczny kościół uniwersytecki św. Jana oraz potężny Uspieński Sobór.

Podczas długich uniwersyteckich semestrów życie w mieście płynie bardzo spokojnie, ożywa dopiero podczas corocznych Wiosennych Dni Uniwersytetu, gdy władzę w mieście przejmują żakowie. Wtedy to przez parę dni miasto zmienia się nie do poznania. W centrum odbywają się liczne festyny i jarmarki, rozgrywane są liczne gry i zabawy. Wieczorami w miejskim parku organizowane są koncerty i tańce a na pobliskiej rzece zawody pontonowe i kajakowe. Wtedy to także władze miasta organizują specjalne wycieczki po rzece Emajogi. W czasie tych dni do miasta ściąga wielu turystów by razem ze studentami cieszyć się i świętować.

Jest stolicą estońskiej wyspy Hiuma, powstałą około 1564 roku. Głównym jej atrybutem jest malownicze położenie. Jest miastem świeżego powietrza i zieleni, latem do jej stałych mieszkańców dołącza tyle samo turystów by w pięknym otoczeniu regenerować swe siły.

Spragnieni wypoczynku nie będą się tu nudzić. Przez całą Kardlę przepływa, bowiem rzeka Nuutra i to właśnie cienistymi alejkami jej nabrzeża najlepiej się spaceruje, w sezonie miło spędza się czas na plaży lub basenie, w pobliskim jachtklubie można wypożyczyć łódź a wieczorem potańczyć przy dobrej muzyce. Stylowe knajpki, piękne widoki i masa udogodnień sprawiają, że turyści chętnie tu przyjeżdżają.

Miasto ze względu na swe położenie tuż przy granicy z Rosją różni się w znaczący sposób od reszty kraju. Na ulicach słychać tylko język rosyjski, po rosyjsku się tu myśli i żyje. Narwa jest ważna dla Estonii, ponieważ stanowi potężny ośrodek przemysłu energetycznego, ale dla turystów nie ma zbyt wiele do zaoferowania oprócz odbudowanego po wojnie ratusza, prawosławnej Katedry Zmartwychwstania oraz średniowiecznej twierdzy nad brzegami Narwi.

Przy dworcu kolejowym można jeszcze obejrzeć obelisk "Memento Mori" poświęcony ofiarą komunizmu, pozostałe zabytki a wśród nich przepiękna starówka zostały zniszczone podczas bombardowania w 1944 roku i do dziś ich nie odbudowano.

Jest największą estońską wyspą tworzącą własny okręg administracyjny. Wyspa posiada dobrze rozwiniętą linie brzegową poprzecinaną licznymi półwyspami około 1000 małych wysepek. Ludzie mieszkający na wyspie zajmują się głównie rybołówstwem oraz produkcją mięsa i mleka obecnie duże możliwości stwarza turystyka. Na wyspie panują dogodne warunki naturalne do wypoczynku takie jak piękne plaże, czyste wody i sielskie krajobrazy. Stale rozwijające się baza noclegowa i zaplecze wypoczynkowo-rekreacyjane powodują, że na wyspę z roku na rok przybywa więcej turystów.

Druga, co do wielkości wyspa w Estonii tworząca własny okręg ze stolicą Karlą. Charakterystycznym krajobrazem Hiumy są lasy pełne bagien, mokradeł i podmokłych łąk, pośród których w naturalnym środowisku żyją dzikie gatunki roślin i zwierząt. Ludność żyje z połowu i przetwórstwa ryb. Także i ta wyspa tak jak poprzednia swoją przyszłość wiąże z turystyką. Dzięki dogodnym warunkom władze inwestują w rozwój, by posiadać atuty zachęcające do odwiedzenia wyspy.

Jest trzecią, co do wielkości wyspą Estonii. Z Seremą, której podlega wyspa połączona jest groblą, po której biegnie droga krajowa. Muhu posiada bardzo ciekawe wybrzeże klifowe, a 1/3 powierzchni stanowią tu lasy. O jej osadnictwie sięgających zamierzchłych czasów świadczą liczne znaleziska archeologiczne, które dla turystów są udostępnione w miejscowości Kulesema. To tam można zobaczyć skansen z około 100 drewnianych chat chłopskich.

Czwarta i ostatnia z większych wysp Estonii. Jej krajobraz tworzą lasy, łąki oraz krzewy jałowcowe. Na wyspie znajduje się wiele godnych uwagi zabytków jak na przykład Kościół w Hullo (z 1330r), szwedzki cmentarz z oryginalnymi krzyżami czy latarnia morska ( z 1864r). Na uwagę zasługuje również piękne klifowe wybrzeże. Na terenie Vormsi znajduje się także rezerwat przyrody. Turyści najchętniej spędzają czas na wycieczkach rowerowych pieszych, jednak słabo rozbudowana baza noclegowa nie pozwala na przyjęcie zbyt wielu turystów.

Leży w samym środku północnego wybrzeża Estonii. Powstał w 1971 roku jako pierwszy park narodowy na terenie ZSRR. Ponad 70% parku porasta dziewiczy las a usiane blokami skalnymi wybrzeże robi piorunujące wrażenie. Park Narodowy Lahemaa jest jedynym w profesjonalny sposób zagospodarowanym turystycznie obszarem chronionym.

1.Zamek Toompea
2.Mury obronne z Basztami Kiek In de Kok
3.Gruba Małgorzata
4.Sobór Aleksandra Newskiego
5.Kościół św. Ducha
6.Kościół św. Olafa
7.Luterańska Katedra
8.Kamieniczki Trzy Siostry
9.Wielka Gildia
10.Letnia Rezydencja cara Piotra I