Alvez i Coimbra byli bardzo postępkiem Dicka wzburzeni i domagali się natychmiastowej śmierci chłopca, lecz Negoro szepnął im coś tajemniczo i Dick, na rozkaz Alveza, został odprowadzony do więzienia. Pragnienie Dicka Sanda aby ujrzeć Negora stało się więc ciałem. Zobaczył go. I doskonale zdawał sobie z tego sprawę, że był on po stokroć bardziej winny od Harrisa.

Harris powiedział, że pani Weldon i jej synek umarli. Wobec tego faktu własny los był dla chłopca obojętny. Dicka, skutego wtrącono do ciasnej izdebki, bardzo ciemnej, bo pozbawionej okna. Nie mógł on komunikować się więc już z nikim i znajdował się teraz w absolutnej władzy Negora.

W dwa dni potem, 28 czerwca, na wielkim targowym placu w Kassande odbył się wielki doroczny jarmark, na który zjeżdżali się najpoważniejsi kupcy i przemysłowcy Afryki środkowej. Na targ dostawiono około cztery tysiące niewolników. Większość z nich prezentowała się dobrze, ponieważ od paru miesięcy przebywali w barakach. Dzięki długiemu odpoczynkowi i pożywnej strawie mieli czas na to, by zregenerować siły po trudach podróży. Wraz z innymi i stary Tom z towarzyszami został zapędzony na targ.

Gdy się tam znaleźli, pierwszy odezwał się Baty:
- Nie widzę tutaj pana Dicka, na szczęście.
- Nie ma go - odpowiedział Akteon - nie będzie on widocznie sprzedawany.
- Z nim może być gorzej - odezwał się stary Tom - jego zabiją najprawdopodobniej, jeżeli już tego nie zrobili. Co zaś do nas, to tego tylko możemy chcieć, aby nas nabył jeden kupiec.

Baty zapłakał gorzko.
- Ojcze - zawołał - nie mogę wprost wyobrazić sobie tego, byś ty mógł być zmuszany do ciężkiej pracy niewolniczej na plantacjach.
- Och!... Gdyby tutaj był z nami Herkules! - zawołał Austyn. - Może wtedy wydostalibyśmy się jakoś na wolność!?

Rozpoczęła się sprzedaż. Niewolników dzielono na małe grupy, które oprowadzano przed kupcami. Nabywano co silniejszych mężczyzn, którzy mieli wyruszyć do kolonii hiszpańskich, dokąd i przyjaciele nasi dostać się pragnęli, a to dlatego, iż tam najłatwiej udałoby się im wnieść skargę do władz, powołując się na swe amerykańskie obywatelstwo. Wszyscy czterej stanowili jedną grupę, o którą zaczęli się dobijać poszczególni kupcy, proponując coraz wyższe ceny.

W końcu los Murzynów został zdecydowany: wszystkich kupił pewien bardzo bogaty Arab, zamierzając ich wysłać do Zanzibaru.