Niewątpliwymi walorami turystycznymi tego miejsca jest dorobek kulturalny, infrastruktura, sieć hotelowa, czyste plaże, rezerwaty naturalne, gastronomia i wiele, wiele innych. Warto też wspomnieć, że jest to teren bardzo ciepły. Średnia temperatura latem sięga 24 stopni Celsjusza, a zimą 10 stopni Celsjusza.

Okres największej świetności Walencji przypada na wiek XV. Był to czas przede wszystkim handlu jedwabiem, rozkwitu sztuk oraz wyróżniającej się wówczas warstwy szlacheckiej. Dziś, Walencja jest nowoczesnym i zmodernizowanym regionem.

W Walencji widoczne są wpływy Morza Śródziemnego – tak w kulturze jak i w zachowaniu społecznym. Jest administracyjną stolicą Regionu Autonomicznego oraz centrum okręgu LHorta. Może się poszczycić największą liczbą mieszkańców w regionie – średnia gęstość zaludnienia to 1 600 mieszkańców na kilometr kwadratowy.

Jako stolica administracyjna, mieści w swych granicach Consell (rząd administracyjny), Corts Valencianes (parlament) oraz instytucje kościelne. To właśnie tu odbywają się coroczne najważniejsze obchody i święta.

Walencja jest także niewątpliwie centrum historycznym regionu. Do połowy XIX wieku była strzeżona przez mury, których pozostałością są Torres (wieże) de Serranos i Torres de Quart. Tu znajduje się słynne IVAM – Walencjańskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej, w którego piwnicach przechowywane są szczątki murów. Najwięcej dorobku artystycznego znajduje się w dzielnicy La Seu i La Xerea. Są tam pozostałości z czasów rzymskich pod ruinami pochodzenia arabskiego i kościołami oraz pałacami współczesnymi.

Plaza (plac) de la Virgen otoczony jest gotyckim Palau (pałacem) de la Generalitat oraz gotycką bramą Los Apostoles de la Catedral. Przy placu znajduje się Torre (wieża) del Miguelete, a także bazylika La Virgen de los Desamparados.

Przy mniejszym placyku Manises mieści się Palacio (pałac) la Batlia, siedziba Diputacion Provincial oraz Palacio los Scala.

Plac San Lorenzo zachęca znajdującym się na nim budynkiem Palacio Benicarlo, który jest siedzibą Parlamentu Walencjańskiego.

Na placu del Arzobispo znajduje się Catedral (Katedra), której drzwi La Almoina są stworzone w stylu romańskim. Przy placu mieści się Palacio del Marques de Campo (Pałac Markiza de Campo). Jest to budowla szlachecka przekształcona w Muzeum Miasta.

Plaza la Reina to przykład najnowszej działalności urbanistycznej. Są tu arterie komunikacyjne, obszerne przestrzenie oraz nowoczesne sklepy.

Torre el Miguelete to 60 – metrowa wieża z 207 schodami. Jest niewątpliwym symbolem miasta.

Na skraju dzielnicy Xerea znajduje się gotycki klasztor Monasterio Santo Domingo oraz Palacio del Temple – siedziba Delegacion del Gobierno Central (Przedstawicielstwo Rządu Centralnego).

Dzielnica El Mercat słynie głównie z handlu. Gotycki budynek La Lonja zachęca do odwiedzenia przede wszystkim salonem kolumnowym i spiralnymi kolumnami udekorowanymi ornamentami. Spełnia on rolę handlową. Jest tu także Mercado Central (Targ Główny). To modernistyczny budynek z lat dwudziestych XX wieku. Wykorzystano tu żelazo, kafelki, mozaikę i cegłę. Warto także odwiedzić kościół Santos Juanes.

Dzielnica Sant Francesc wzięła nazwę od klasztoru na głównym placu miasta, w którym dziś mieści się Ratusz. Budynki tej dzielnicy są monumentalne, w większości pełnią działalność finansową i handlową. W dzielnicy tej znajduje się barokowy kompleks Pałacu Marques de Dos Aguas, renesansowy kompleks El Patriarca a przy ulicy Nave mieści się dawna siedziba Uniwersytetu Walencjańskiego.